We vervolgen de route naar Potes. Dat is Genieten met een grote G.Een meer dan schitterende route, waarbij we stijgen van 1100 naar 1910 meter.
Het is er rustig; alleen wat koeien op onze weg hebben wellicht soortgelijke intenties.
Op de Col kijk je naar de overkant, maar zie niets dan wolken.
Als we het laatste stukje onhoog klimmen naar het uitzichtpunt lossen er langzamerhand steeds meer wolken op.Je kan uren blijven genieten van wolken, bergen, koeien en veel
wij(d)sheid. (zonder d geldt voor mij)
Als we aankomen in Potes lukt het ons niet onze 2 reizigers kwijt te raken en besluiten we (na een lichte maaltijd) door te rijden naar Fuente Dé. Morgen willen we daar toch met de kabelbaan omhoog en we kunnen op de parkeerplaats overnachten.
En passant valt er nog veel te zien van de arenden, die nestelen tegen de hoge rotsen. Turen tot je er een stijve nek en een arendsoog van krijgt. Tara doet wijselijk d'r ogen dicht.
En dan was er natuurlijk nog die eigenwijze koe die haar eigen bijdrage aan deze blog had:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten