weer thuis

Ook dat hoort erbij: thuiskomen.
Vandaag het laatste stukje gereden en in Maurs bij La Bascule op het terras geluncht met Bas en Marieke.
Zijn we meteen weer bijgepraat over alle lokale ontwikkelingen.
De achtertuin is al weer gemaaid, de camper uitgeruimd en wij focussen ons op de nazomer.
Bedankt voor het volgen van deze blog en tot ziens.

St. Antonin de Nobleval

Vandaag maar een klein stukje gereden.
We passeren Montauban  en rijden naar St. Antonin.
Als we rond midi aankomen is de hele camperplaats al vol en parkeren we elders om op het terras aan de Aveyron van een heerlijke lunch te genieten.
Als we terugkomen is er keurig voor ons plaats gemaakt.
Helaas zijn Kees en Lonneke niet thuis en geven we de snijplank voor de ham af bij hun (Engelse) buren.

We banjeren heerlijk door het prachtige plaatsje en genieten van de vele prachtige doorkijkjes.
Op de rechter foto prijkt een bordje met "Maison de l'Amour". Wat zou de oorspronkelijke functie van dit huis zijn geweest?




Morgen naar huis.

het schiet op

Vandaag over de wegen van de Tarn en Garonne gereden. Het lijkt wel België.
Het wegenstelsel is één grote lappendeken en lijkt af en toe op een op een asfaltlaag uit de wintersportgebieden zoals die er in het voorjaar uitkomt.
We rijden door eindeloos veel maïsvelden en dan niet als veevoer bedoeld.
Ook tussen planten die we niet kunnen thuisbrengen.
Als er lezers zijn die een idee hebben, laat het maar weten.


Uiteindelijk blijven we steken op de camperplaats van Castelsarrasin.
Afwijkend van de gidsgegevens is deze site nieuw aangelegd, maar de meeste ccamperaars keren om als ze zien dat ze er 3€ voor moeten betalen.

weer deux voyageurs

Na enkele dagen single door het reizigersleven te zijn gegaan staan we gelukkig weer een nachtje niet alleen.
Voor de rest is er niet zo veel te melden. Met goed weer trekken we door Les Landes (niet het mooiste stukje Frankrijk) om uiteindelijk te arriveren in Air sur l'Adour. Op de heenweg stonden we hier ook.

verjaardag zonder ons

Het is even wennen, maar het moet lukken Marian. (gefeliciteerd)
Het weerbericht deze morgen noopte ons om zo snel mogelijk naar Frankrijk te gaan. 5 minuten na deze beslissing begon het al weer te regenen.
Nog wel even geprobeerd om een Spaanse Lidl in San Sébastian te bereiken, maar toen dit uitliep op passages van 5 cm aan beide kanten van de camper hebben we dit ook maar opgegeven.
Dus door naar St. Jean de la Luz. Onder het genot van wat zonnestralen nog een ommetje door het centrum gemaakt en en passant wat gegeten. En nou komt het:
zat daar een Fransman die helemaal verliefd naar Tara keek en daarna vertelde: Ik heb er ook 2 gehad; het zijn schatten van honden. Vraag van Els: en hoe oud zijn die dan geworden?
Nou, allebei 15 jaar en uw hond (Tara) ziet er zo goed uit dat dit absoluut geen probleem zal zijn!!!

Hierna doorgereden naar Espelette.
Na wat gepimenteerde chocolade gekocht te hebben (en natuurlijk een streng piments) blijven we hier vannacht.
Tevens wil ik Sonja en Miriam vragen om ons gewoon te blijven volgen. Het verzoek aan Han om deze rol over te nemen heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd

les voyageurs simples

De opsplitsing is een feit.
Wij hebben vanmorgen de terugweg gekozen, terwijl H&M zuidelijker naar het westen trekken.
En dat hebben we geweten.
Het eerste stuk tot Panes was smal, maar een mooie route.
Wel erg druk gezien de zondag.
Daarna barstte de regen in alle hevigheid los en is nauwelijks meer gestopt.
We hebben de hele dag in de stromende regen gereden.
Met bakken kwam het naar beneden. Voordeel is dat je er niet uit gaat en flink opschiet.
Onderweg de lange rij tunnels bij Bilbao genomen. Daarvoor moest in totaal 0,55€ (incl. IVA) aan tol worden betaald. Hierdoor konden we in ieder geval een aardig stukje droog rijden.
We rijden door tot Zumaia en kunnen nog net een stukje van de weersverbetering meepakken.
Morgen zal alles beter zijn.

Fuente Dé en Potes

Een drukke (en ietwat vermoeiende) dag.
Op de P-plaats is het erg mistig, maar de webcam op hoogte laat vooral de zonnige kant zien.
We gokken het erop en zoeken het met de kabelbaan zo'n 750 m. hogerop.
Een goede keuze, want daar is het prima.


We doen een ochtendje sportief en scharen ons bij de vele bergwandelaars.
Eerlijk is eerlijk: het is er adembenemend mooi.
Hier groeit niets meer en het is dus een variatie van steen en rots.

De lunch tussen de stenen valt goed dankzij de standaard reismaaltijd van Marian (knäckebröt met smeerkaas of leverpastei).



Na enekele uurtjes wandelen keren we terug op de thuisbasis, waar het nog steeds mistig is.






Met campers gaan we naar Potes, waar het feest is. We dineren in het centrum en zoeken daarna een plaatsje op de plaatselijke camping.
morgen gaan waarschijnlijk onze wegen scheiden en is de titel van deze blog wat misleidend.

de dag van vandaag

We vervolgen de route naar Potes. Dat is Genieten met een grote G.
Een meer dan schitterende route, waarbij we stijgen van 1100 naar 1910 meter.
Het is er rustig; alleen wat koeien op onze weg hebben wellicht soortgelijke intenties.







Op de Col kijk je naar de overkant, maar zie niets dan wolken.



Als we het laatste stukje onhoog klimmen naar het uitzichtpunt lossen er langzamerhand steeds meer wolken op.
Je kan uren blijven genieten van wolken, bergen, koeien en veel
wij(d)sheid. (zonder d geldt voor mij)

Als we aankomen in Potes lukt het ons niet onze 2 reizigers kwijt te raken en besluiten we (na een lichte maaltijd) door te rijden naar Fuente Dé. Morgen willen we daar toch met de kabelbaan omhoog en we kunnen op de parkeerplaats overnachten.
En passant valt er nog veel te zien van de arenden, die nestelen tegen de hoge rotsen. Turen tot je er een stijve nek en een arendsoog van krijgt. Tara doet wijselijk d'r ogen dicht.

En dan was er natuurlijk nog die eigenwijze koe die haar eigen bijdrage aan deze blog had:



de dag van gisteren

Even een blogje van donderdag 15/9:

We volgen de pelgrims naar Covadonga.

 

Natuurlijk weer een kathedraal en een bijbehorend klooster staan op het bezoekprogramma.

Voor Tara hoeft het niet zo; zij mag nergens naar binnen, maar vindt troost bij Els.

Na deze stichtelijke bijdrage gaan we naar Cangas de Onis. eeen leuk stadje aan de rand van de Picos. We lunchen vorstelijk onderaan de Romeinse brug, waar ook Tara welkom was. De doggy-bag wordt goed gevuld.

Daarna wordt het kronkelen de Picos in. Over smalle wegen met af en toe een narrow escape bij de bocht stijgen we van 200 m. naar 1300 m.

Helaas houden we het niet droog, maar over het geheel mogen we niet klagen. Een prachtige natuur met een onzekere bestemming.

Het vinden van een geautoriseerde overnachtingsplaats is niet eenvoudig. Uiteindelijk blijven we steken bij een camping die al 2 jaar dicht is. Hier beschikt men echter niet over een 3G-netwerkje, waardoor de blog ook even moet worden uitgesteld.
Wat ze wel hebben is veel pief-paf-poef, hetgeen laat in de avond nog eens dunnetjes wordt overgedaan door het onweer.

van Cantabrië naar Asturië

't Is even wennen aan de nachtelijke avonturen van de vuilnisophalers, maar voor de rest bevalt Spanje goed.

We gaan verder westelijk en verlaten Cantabrië. Zonder zon en regen rijden we naar San Vicente. De foto's hieronder laten de grijze luchten zien en dus doen we het rustig aan.


Dan moet de Picos de Europa er echt aan geloven. Ook het eerste stuk is een mooie route, maar het weer laat vergezichten en zicht op de toppen niet toe. Om die reden zoeken we een camping in Avint op. De verwachting voor morgen ziet er weer goed uit.

even wat minder

Af en toe moet je ook ruimte maken voor een (kleine) depressie. Tenslotte zit je net naast Biskaje.
Met een stevige bewolking bezoeken we het museum van Santillana del Mar.
Niet het originele, maar een gereconstrueerde grot.






Daarna slenteren we wat rond in het middeleeuwse stadje Santillana en blijven daar ook overnachten.
De hapjes en de drankjes worden aantrekkelijk geprijsd en sommige winkeltjes hebben werkelijk ALLES te koop.

Bilbao en verder

Op weg naar Bilbao. Hoewel op maamdag dicht willen we op z'n minst Guggenheim van buiten zien.
Het is echter veel te druk om onze 2 bolides een beetje gunstig te positioneren.
Dus maar snel een uitweg zien te vinden.
In de buitenwijk doen we nog even een poging om bij een groot winkelcentrum te parkeren, maar als we dan 25€ voor een parkeerplekje neer moeten tellen laten we zo snel mogelijk Bilbao achter ons.

We zoeken de kust weer op en lunchen op een mooi plekje aan een baai, waar de surfers hun oneindige oefeningen uitvoeren op de opeenvolgende golven.
Een leuk schouwspel.



Een aantal gedoog-camperplaatsen blijken vervolgens niet echt wat wij zoeken. Dus uiteindelijk zijn we blij een mooi plekje te hebben gevonden in Cabarceno. (waren daar al eens eerder)

Grappig uitzicht op een grote groep Ibissen, die in de bomen huizen. (zie onder)

kronkelweggetjes

Na een avond en nacht het camperleven van de Spanjaarden van zeer nabij te hebben meegemaakt vertrekken we richting Bilbao.
We volgen mooie smalle weggetjes, die uiteindelijk toch wel erg kronkelend worden. Een oververhitte stuurinrichting rijker stranden we in Lekeitio.



En weer lonken daar de tappa's tussen de horden weekend vierende Spanjaarden.
Nu laten we ons gaan en hebben daar geen spijt van.

Overigens een leuk plaatsje met kenmerkende afdichte balcons langs de haven.
De golven gaan aardig tekeer tegen de kademuren.
Morgen weer verder langs de kust van Biskaje.