weer thuis

Ook dat hoort erbij: thuiskomen.
Vandaag het laatste stukje gereden en in Maurs bij La Bascule op het terras geluncht met Bas en Marieke.
Zijn we meteen weer bijgepraat over alle lokale ontwikkelingen.
De achtertuin is al weer gemaaid, de camper uitgeruimd en wij focussen ons op de nazomer.
Bedankt voor het volgen van deze blog en tot ziens.

St. Antonin de Nobleval

Vandaag maar een klein stukje gereden.
We passeren Montauban  en rijden naar St. Antonin.
Als we rond midi aankomen is de hele camperplaats al vol en parkeren we elders om op het terras aan de Aveyron van een heerlijke lunch te genieten.
Als we terugkomen is er keurig voor ons plaats gemaakt.
Helaas zijn Kees en Lonneke niet thuis en geven we de snijplank voor de ham af bij hun (Engelse) buren.

We banjeren heerlijk door het prachtige plaatsje en genieten van de vele prachtige doorkijkjes.
Op de rechter foto prijkt een bordje met "Maison de l'Amour". Wat zou de oorspronkelijke functie van dit huis zijn geweest?




Morgen naar huis.

het schiet op

Vandaag over de wegen van de Tarn en Garonne gereden. Het lijkt wel België.
Het wegenstelsel is één grote lappendeken en lijkt af en toe op een op een asfaltlaag uit de wintersportgebieden zoals die er in het voorjaar uitkomt.
We rijden door eindeloos veel maïsvelden en dan niet als veevoer bedoeld.
Ook tussen planten die we niet kunnen thuisbrengen.
Als er lezers zijn die een idee hebben, laat het maar weten.


Uiteindelijk blijven we steken op de camperplaats van Castelsarrasin.
Afwijkend van de gidsgegevens is deze site nieuw aangelegd, maar de meeste ccamperaars keren om als ze zien dat ze er 3€ voor moeten betalen.

weer deux voyageurs

Na enkele dagen single door het reizigersleven te zijn gegaan staan we gelukkig weer een nachtje niet alleen.
Voor de rest is er niet zo veel te melden. Met goed weer trekken we door Les Landes (niet het mooiste stukje Frankrijk) om uiteindelijk te arriveren in Air sur l'Adour. Op de heenweg stonden we hier ook.

verjaardag zonder ons

Het is even wennen, maar het moet lukken Marian. (gefeliciteerd)
Het weerbericht deze morgen noopte ons om zo snel mogelijk naar Frankrijk te gaan. 5 minuten na deze beslissing begon het al weer te regenen.
Nog wel even geprobeerd om een Spaanse Lidl in San Sébastian te bereiken, maar toen dit uitliep op passages van 5 cm aan beide kanten van de camper hebben we dit ook maar opgegeven.
Dus door naar St. Jean de la Luz. Onder het genot van wat zonnestralen nog een ommetje door het centrum gemaakt en en passant wat gegeten. En nou komt het:
zat daar een Fransman die helemaal verliefd naar Tara keek en daarna vertelde: Ik heb er ook 2 gehad; het zijn schatten van honden. Vraag van Els: en hoe oud zijn die dan geworden?
Nou, allebei 15 jaar en uw hond (Tara) ziet er zo goed uit dat dit absoluut geen probleem zal zijn!!!

Hierna doorgereden naar Espelette.
Na wat gepimenteerde chocolade gekocht te hebben (en natuurlijk een streng piments) blijven we hier vannacht.
Tevens wil ik Sonja en Miriam vragen om ons gewoon te blijven volgen. Het verzoek aan Han om deze rol over te nemen heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd

les voyageurs simples

De opsplitsing is een feit.
Wij hebben vanmorgen de terugweg gekozen, terwijl H&M zuidelijker naar het westen trekken.
En dat hebben we geweten.
Het eerste stuk tot Panes was smal, maar een mooie route.
Wel erg druk gezien de zondag.
Daarna barstte de regen in alle hevigheid los en is nauwelijks meer gestopt.
We hebben de hele dag in de stromende regen gereden.
Met bakken kwam het naar beneden. Voordeel is dat je er niet uit gaat en flink opschiet.
Onderweg de lange rij tunnels bij Bilbao genomen. Daarvoor moest in totaal 0,55€ (incl. IVA) aan tol worden betaald. Hierdoor konden we in ieder geval een aardig stukje droog rijden.
We rijden door tot Zumaia en kunnen nog net een stukje van de weersverbetering meepakken.
Morgen zal alles beter zijn.

Fuente Dé en Potes

Een drukke (en ietwat vermoeiende) dag.
Op de P-plaats is het erg mistig, maar de webcam op hoogte laat vooral de zonnige kant zien.
We gokken het erop en zoeken het met de kabelbaan zo'n 750 m. hogerop.
Een goede keuze, want daar is het prima.


We doen een ochtendje sportief en scharen ons bij de vele bergwandelaars.
Eerlijk is eerlijk: het is er adembenemend mooi.
Hier groeit niets meer en het is dus een variatie van steen en rots.

De lunch tussen de stenen valt goed dankzij de standaard reismaaltijd van Marian (knäckebröt met smeerkaas of leverpastei).



Na enekele uurtjes wandelen keren we terug op de thuisbasis, waar het nog steeds mistig is.






Met campers gaan we naar Potes, waar het feest is. We dineren in het centrum en zoeken daarna een plaatsje op de plaatselijke camping.
morgen gaan waarschijnlijk onze wegen scheiden en is de titel van deze blog wat misleidend.